!ما را به خاطر بیاور»

ما را که تازه جوانانی بیست و دو ساله بودیم

شور عشق در سینه داشتیم

و پیش از آنکه عاشق شویم

.سینه بر خاک سوده مُردیم

!ما را به خاطر بیاور

ما را که سینه‌سرخانی خنیاگر بودیم

و ده به ده

نه در آسمان و نه در کوهسار و نه بر شاخسار

که در بازار پیش از آنکه آوازه‌خوان شویم

بر شاخه‌ای تکیده از تکیه‌گاه خویش

«.جان واسپردیم

،به خاطر دارم پیامتان را 

،سرنوشتتان را

…،آری

و در گذرگاه خاطرم همیشه در گذر است

آوازهای سینه‌سرخان سینه بر سیخ و 

.تجسد آرزوهای بیست و دو سالگان سینه بر سنگ

و از تکرار یادشان شاید پیش از آنکه شاعر شوم

.بیست و دو ساله بمیرم